Weer in Hulst

Wat een thuiskomst gisteren! Sjaak, Piet en Trees waren er om ons op te halen in Zaventem, compleet met bloemen en zo.... We waren er een beetje beduusd van. Ook dat komt in de rij van onvergetelijke momenten.
De tocht was mooi en de laatste dagen pasten er fantastisch in. Zowel het weerzien met de vrouwen in een idyllische Spaanse "gite", de aankomst in Santiago, de dagen daarna, gevuld met, complimenten aan Sjaak, veel "fruites-de-mer" maaltijden, met een bezoek aan de pelgrimsmis en het museum van de kathedraal, en, ook erg mooi, met een huurauto naar Finisterre, het nulpunt van de Camino, 100 km westelijk van Santiago langs prachtige baaien en vergezichten. Ik heb er naar oud pelgrimsgebruik, mijn sokken verbrand. Na een week fietsen in dezelfde sokken leek mij dat de beste oplossing.
Leuk ook dat je in Santiago de mensen weer tegenkomt die je onderweg ontmoet hebt, de fietsende Belgen uit Aalst, de fietsende Australiërs en de feestende Brazilianen uit Rio.
Als ik terugkijk vind ik het moeilijk het hoogtepunt te benoemen. Het waren er vele. Maar ook, voor mij was dit best wel zwaar. Vlak voor vertrek kreeg ik weer last van een oud boezemfibrillatie probleem, waardoor het hart eigenlijk maar op halve kracht werkte. Maar ja, thuisblijven was geen optie. De eerste 2 weken, in de heuvels van Noord en midden Frankrijk had ik serieuze twijfels of ik de Pyreneeën aan zou kunnen, daarna begon het wat beter te lopen en een klein verzetje met een goede derailleur doet wonderen. Dus Cruz de Ferro, Cebreiro, Alto de Poio en zo gingen toch goed. Complimenten aan mijn maten Freddie, die nu pas ontdekt heeft dat hij een rasklimmer is, en Sjaak, die tegen de bergen op fietste als een vent van 30, Ze hebben veel op me moeten wachten, maar nooit een onvertogen woord! Ik denk dat dit eigenlijk het leukste is van zo'n tocht, dat je zo'n maand in goede harmonie, onder best wel zware omstandigheden, weet te volbrengen.
Belangrijk was wel dat we goed voor onszelf gezorgd hebben, comfortabel slapen, goed eten. Het helpt zo om er voor te zorgen dat de "moraal" goed blijft. En, we hebben natuurlijk best een beetje geluk gehad, met de timing (tussen de Vuelta finish en de WK wielrennen door), goed materiaal, geen lekke banden en zo, geen auto ongelukken (hoewel we een paar keer goed zijn weggekomen, ook al fietsten we defensief, je hebt maar een idioot nodig om ellende te scheppen, en ze waren er), geen kamikaze afdalingen en zo. Het weer kon beter, maar had ook vele malen slechter kunnen zijn.
Het was mooi. Dank aan het thuisfront en allen die ons op afstand aangemoedigd hebben.

Jan